Na zo'n intensieve dag had ik verwacht wel goed te kunnen slapen, maar het tegendeel is waar. Oef, wat heb ik slecht geslapen. Echt vreselijk. Ik heb Jan ook een poos wakker gehouden, dus we zijn niet op ons best vanochtend. Het wil allemaal niet lukken.
Om half 10 rijden we van de plek. Eerst naar het dumpstation en daar staat een rij. Een half uur later vertrekken we dan echt.
Eerst weer naar Jasper voor wat boodschappen. Daar zijn we niet handig in dit jaar. Zo komen we veel te vaak in een winkel. Tanken en dan naar de Icefields Parkway. Het is dan al half 12. Omdat ik zo moe ben, lukt het me eerst niet om van de prachtige omgeving te genieten. We maken een stop bij de Athabasca Falls en gaan weer verder.
Het weer valt ons alleszins mee. Toen we opstonden had het net geregend en was alles grauw en grijs. Nu was het half om half. Later ging het wat beter met me en heb ik een doorstart gemaakt. Die is goed gelukt, want we hebben een geweldige middag gehad.
De omgeving wordt nog steeds mooier met de besneeuwde bergen steeds dichterbij komend. Wel staan we ongeveer een half uur in de file. Bij de Skywalk zijn ze aan het rock scalen, oftewel, stukken van de rotsen afhalen om te zorgen dat ze niet spontaan van de berg springen en ongelukken veroorzaken. Hiervoor is de weg uiteraard een poos afgesloten.
We hadden gepland om vannacht op de parking van het Icefield Center te overnachten en na een poosje van twijfel hebben we besloten het toch te doen. Ook gaan we proberen nog een tour te maken met de Icefield Explorer; de grote bus met de enorme wielen, die de gletsjer op gaat. We dachten dat we een tour geboekt hadden, maar dat was niet zo. Gisteravond lukte het niet meer het alsnog online te doen, dus we zien wel hoe het loopt.
Er is op dit moment plaats op de parking en in het Icefield Center gaan we eerst tickets voor de tour regelen. Dat lukt. We kunnen zelfs nog kiezen. We kiezen voor half 5 en daarna nog naar de Skywalk. We kunnen bij de balie van Parks Canada de overnachting betalen: $ 15,70. Dan gaan we in het restaurant wat eten. We nemen een pizzapunt, want daar heeft Jan al een week trek in. De icetea die ik erbij neem is heel smerig. Het lijkt wel bijna alleen de siroop en vrijwel geen water. Mierzoet en ook wat te dik voor icetea.
Beneden in het gebouw is een expositie over het gletsjergebied en een film. Daar schuiven we even bij aan, kijken wat rond en om kwart over 4 kunnen we "boarden".
Met de bus worden we naar het Explorer Station gebracht. Het blijkt dat we met een klein groepje zijn. 16 in totaal. Dat is prettig. We stappen over in de enorme bus. Deze kost 1.3 miljoen dollar. De banden kosten $ 4000,- per stuk en elke bus heeft er 6. Er kunnen 56 mensen in. Er zijn in totaal 24 van deze voertuigen op de wereld en zij hebben er 22. De andere 2 staan in Amerika en in Australië en worden voor poolonderzoek gebruikt.
Het is een kwartiertje rijden, hij gaat heel langzaam, naar de gletsjer. De 22-jarige Hannah is onze chauffeur. Voordat we op het ijs komen, rijden we over een onverhard stuk weg en daar zitten hele steile stukken tussen. 36%! Hannah kan leuk vertellen. Eenmaal op de gletsjer, krijgen we een half uur om rond te lopen binnen het uitgezette en dus veilige stuk. Het is prachtig weer. Hannah vindt ook dat we een goede dag gekozen hebben. Zij kan het weten, want ze is hier al vanaf half april. Het seizoen loopt tot 20 oktober. Er zijn weliswaar wolken, maar de zon is ook overduidelijk aanwezig. We fotograferen wat af en dat is wel koud aan je handen 😃. Wat fijn om hier met zo weinig mensen te zijn. In de middag waren hier 6 volle bussen tegelijk geweest en in het hoogseizoen wel 9. Met allemaal 56 mensen aan boord, ruim 500 man op die gletsjer dus. Dan hebben wij het beter getroffen. Omdat er waarschijnlijk hierna geen bus meer komt, begint Hannah alle veiligheidsbordjes, begrenzingsbordjes en de vlaggen van alle (waar de meeste toeristen vandaan komen dan) landen op te ruimen voor de nacht. die gaan met ons in de bus mee. Als we allemaal klaar voor vertrek zijn, komt er toch nog een bus naar boven. Deze is aanzienlijk voller dan de onze 😏😉.
We kruipen weer naar boven, naar het station waar we in de bus stappen naar de Skywalk. Toen we daar op de heenweg langskwamen, stonden er zeker 4 of 5 bussen. Al die mensen moesten een plekje vinden voor de mooiste foto natuurlijk. Het is een ritje van 8 minuten. En ook hier boffen we enorm. Halverwege ziet onze chauffeuse 2 mountain goat op de berg staan. Ze rijdt er heel langzaam langs. Wij zitten links in de bus en de geiten staan rechts. Omdat de bus zo leeg is, kunnen we makkelijk naar de andere kant huppen en front row foto's maken. Ze stopt zelfs even, hoewel ze dat eigenlijk niet mag. Het is ook niet zo druk meer op de weg. Super! Die hadden we nog op ons verlanglijstje staan.
Op de Skywalk is het inderdaad niet druk. We komen om 6 uur aan en mogen blijven zo lang we willen, maar ze sluiten om 7 uur. Het is ook wel handig om dan de bus te hebben, anders is het een eind lopen.
De Skywalk is meer dan alleen het overhangende uitzichtpunt. Het is een langgerekt openlucht museum. De Skywalk zelf is inderdaad heel rustig. Vrijwel alleen de mensen uit onze bus zijn er. Het uitzicht is mooi, ondanks dat het niet helemaal onbewolkt is. We lopen ruim een half uur rond en gaan dan naar de bus die klaar staat.
Weer terug bij de camper zetten we hem, voor zo ver mogelijk, waterpas. De parking is op de berg, dus behoorlijk schuin. Aan de ene kant moet er behoorlijk wat onder. Hij staat niet perfect, maar goed genoeg. We maken eten en daarmee rijst de temperatuur binnen. Het was maar 14⁰. Heel even de kachel aan, koken en dan is het, met dikke trui, prima uit te houden.
Na de afwas begin ik met het verslag en leest Jan wat en daarna kijken we onze gebruikelijke aflevering van Chicago.
