Gisteravond begon het al aardig te waaien en tijdens het eten ging het al regenen. Dat bevestigt nog eens extra hoe we geboft hebben.
Het is hier op de berg nog flink koud, maar onder de dikke deken hebben we het niet koud gehad. Wel zijn we een keer wakker geworden van de storm. De camper ging helemaal heen en weer.
Het is nog donker als we wakker worden en we blijven nog even liggen tot het licht is. Dan snel aankleden. Oei, de kleren zijn wel koud, eerst even in bed voorverwarmen. Het is 8⁰ in de camper. We ontbijten snel en willen vroeg vertrekken, in de hoop nog wild te zien.
Om 7.39 uur rijden we weg en na 5 minuten rijden we Banff NP binnen. De regen valt gestaag en de wolken hangen rond de toppen van de bergen. Toch valt het zicht nog best mee. Alleen, er is geen wild te bespeuren 😒. De natuur is prachtig, maar wel jammer van de laaghangende wolken en de regen, die af en toe wel minder wordt.
Bij Waterfowl Lakes stappen we even uit om de benen te strekken. Hier is ook een camping en er zijn wandelingen, maar alles is afgesloten. We lopen wel een stukje de camping op, waar tentplekken zijn normaal gesproken. De picknicktafels staan op hun kant en het is duidelijk closed for the season. Iets later zien we waarom dat nu al is. Er staat een gebouwtje met rode linten eromheen en aanplakbiljetten dat de vleermuizen niet gestoord mogen worden. Blijkbaar overwinteren die hier en komen ze al in september.
De volgende stop is Peyto Lake. We kunnen net de camper kwijt en het is pas 9 uur. Het is al hartstikke druk. De parkeerplaats en wc's zouden vanaf 10 april 2019 gesloten zijn om opgeknapt te worden. Dat is blijkbaar niet doorgegaan, want er zitten enorme gaten in het asfalt. Door de plassen zie je niet hoe diep ze zijn (diep), dus schudden we van links naar rechts. Hopelijk staat alles straks nog op zijn plaats.
Er staat dat het een eenvoudige wandeling is van 10 minuten naar het meer, maar dat valt nogal tegen. Het is behoorlijk steil en druk dus. Eenmaal bij het meer is het inderdaad prachtig turquoise, omdat het een gletsjerwater gevoed meer is. Het uitzicht naar de Bow Glacier laat te wensen over. We wandelen weer terug en gaan naar Lake Louise.
Wat een drukte daar! Eerst even het visitor center in en dan rijden we richting het meer. Niet voor het meer, want parkeren kan daar sowieso niet. Dan zouden we een shuttlebus moeten nemen, maar dat vinden we teveel gedoe voor een meer wat we al gezien hebben, ook al was het toen bevroren. En lekker rustig, dat ook. Bovendien kun je er nu waarschijnlijk over de hoofden lopen. Nee, we willen alleen even zien of The Deer Lodge er nog is. Daar hebben we in 2000 overnacht en van daaruit is het 10 minuten lopen naar het meer. We banen ons een weg door alle afzettingen, borden Parking Full en de verkeersregelaars. Pff, dit is echt niet leuk meer. Maar, The Deer Lodge is er nog. Het lijkt wel of er een stuk is aangebouwd.
 |
| Hier hebben we in 2000 overnacht in de winter |
 |
| De gekte in Lake Louise |
We stoppen bij de Paint Pots. Daar kleurt door mineralen de grond knaloranje en deze grond werd vroeger gebruikt om tipi's, lichamen en paarden te beschilderen. Ook hier best een volle, hobbelige parkeerplaats, maar we passen erbij.
Er zijn 3 paint pots. Om er te komen moet je eerst over de brug over de rivier, dan links en dan kom je op de paden naar de paint pots. Voor de brug zit een golden mantled squirrel. Zo een met sportstrepen dus. De eekhoornvakantie gaat verder. De grond verkleurt al. Het is heel mooi, maar ook heel modderig. Aan de linkerkant loopt een stroompje over oud hout. Op het pad ernaast liggen soms planken om over de ergste plassen en modder te kunnen komen. Aan het eind van de 1e sectie ligt een mooie, groen gekleurde poel. Daarachter loopt nog een pad, naar de andere paint pots. Het eerste stuk is een soort plankier. Een beetje gammel, maar het werkt. Verderop houdt dat op en stijgt het pad sterk. De grond is daar niet langer rood, maar zandkleurig. En verschrikkelijk modderig en glad. Jan stapt mis en glijdt uit. Hij ligt languit in de modder. Gelukkig niets bezeerd, maar we gaan toch maar terug om wat schoons aan te doen. Handig dat we de camper hebben; alles bij de hand en de ruimte om je om te kleden.
 |
| Ze zijn hier niet kinderachtig met de boetes |
We rijden nu in een keer door naar Radium Hot Springs. Het weer is heel aardig geworden, een graad of 16 en droog met een zonnetje. Droog is relatief, want af en toe vallen er wel druppels.
Op weg naar de camping komen we langs de Hot Springs. Het ziet er aangenaam uit. In het dorp, wat er vriendelijk uitziet, gaan we het visitor center binnen en vragen wat de beste plaats is om wild te zien. Er is hier rond het dorp een kudde van zo'n 150 Rocky Mountain Sheep en die laten zich zeer regelmatig zien. Zowel buiten het dorp, alsook soms erin. Dat klinkt goed. Ook een evt. beer zouden we kunnen zien, maar daar rekenen we maar niet op.
We worden op de Redstreak campground vriendelijk te woord gestaan door een heel mooi meisje en we gaan naar de gereserveerde plek E 11. Wat een mooie. Een pull through met stroom en een enorme achtertuin. Aan het begin van het weggetje werden we al welkom geheten door 2 herten. Wat willen we nog meer? Nou, eigenlijk nog een nacht blijven, maar we hebben hierna 2 nachten in Banff gereserveerd.
We rijden naar het dorp voor wifi bij het visitor center om te proberen de reservering te wijzigen. Dat lukt niet, omdat we net, op de camping, een nacht hier bijgeboekt hebben en er dus een overlap is. Telefonisch de wijziging doorgeven kan wel. We kunnen de 2e nacht niet op dezelfde plek blijven, die was al gereserveerd, maar E9, ernaast dus, is nog wel vrij.
Daarna even vlug naar de supermarkt naast het visitor center en een rondje door het dorp. Het stelt niet heel veel voor, maar er staat een aantal heel leuke huizen.We zijn nog wat te vroeg om de schapen te zien en parkeren achter de supermarkt. Daar gaan we in de camper wat lezen en schrijven om zo meteen, hopelijk wat schapen te zien. Om 6 uur gaan we weer rijden en al binnen 10 minuten zien we inderdaad een schaap. Wel een eenzame.
 |
| Sinclair Canyon |
We rijden door het dorp, links en rechts het dorp uit, een stuk het park in,maar verder zien we niks, dus gaan we terug. Tegen half 8 zijn we weer thuis en zet Jan de bbq aan voor de saté, die we vanmiddag op de parkeerplaats bij de supermarkt gemarineerd hadden. Weer een doosje fried rice erbij, nu aangevuld met kool, sambal en ketjap en we hebben een prima maaltijd. Na het afwassen zitten we lekker te lezen tot we gaan slapen.
