Dit wordt een lange, drukke dag en 22747 stappen (ik met mijn korte beentjes nog meer natuurlijk) verder, zullen we moe maar voldaan in bed ploffen.
Maar eerst ontbijten en douchen op de camping. Ik vind het een heerlijke douche, Jan vindt hem eigenlijk te heet en hij is niet regelbaar. Ik geniet er dus lang van. Dure camping tenslotte!
We kopen bij de receptie dagkaarten voor het openbaar vervoer in Vancouver. Dan rijden we 22 km naar Lynn Canyon Park. Daar is een suspension bridge (hangbrug) in het regenwoud.
Hij is niet zo lang als de Capilano Suspension Bridge, maar die kost $ 57,- per persoon en deze is gratis. Dat klinkt toch een stuk beter. Parkeren is geen probleem, het is nog rustig als we om 9 uur aankomen. Ook deze brug wiebelt een beetje. Aan de overkant maken we een wandeling door het bos. Het is officieel regenwoud en heel mooi hier. De begroeiing is heel afwisselend. Er hangt mos van de takken, wortels liggen over het pad, omgevallen bomen zijn op een hele mooie manier verrot, soms tot donkerrood poeder vergaan. Soms wordt de steile hoogte overbrugd door houten trappen. Heel veel treden!
We lopen naar de rivier. op een bepaald punt is er een 90 ft diepe poel. Het is even over keien klauteren om erbij te kunnen komen, maar dan is het ook mooi. Wat helder!
We lopen weer verder door het bos en nemen nog meer treden. Na een uurtje zijn we weer bij de camper. De parkeerplaats is goed vol geworden. We rijden terug naar de camping en parkeren op de overflow. We lopen naar de skytrainhalte, ongeveer een kwartiertje verderop. Met de Millenniumline zijn we in 25 minuten in de stad. We beginnen in Chinatown. Dit is een stuk groter dan in Calgary, maar we vinden het er niet prettig. Heel gezellig is het niet. Het is er rommelig en er zijn ontzettend veel daklozen. Wel mooi is de Dr. Sun Yat-Sen Classical Chinese Garden. Deze is gebouwd als brug tussen de 2 verschillende culturen.
Na een poosje lopen we vanzelf Gastown in en dit is een verademing. Een stuk netter en gezelliger. We gaan op zoek naar wat te eten en komen bij The Old Spaghetti Factory terecht. Hier blijkt dat we een 3-gangenmenu krijgen voor een toeristenmenuprijs. We zitten lekker op het terras en de zon schuift langzaam onze kant op. Het is inmiddels een graad of 24 geworden. Binnen ziet het er trouwens ook heel leuk uit. We krijgen vooraf heerlijke verse minestronesoep. Dan een broodje roastbeef met dipjus. Niet slecht, maar ook niet geweldig. Toe krijgen we ijs wat prima smaakt. Eigenlijk hoort er ook nog koffie of thee bij, maar daar komen we niet aan toe.
Dan gaan we met de bus naar Stanley Park. Het is even zoeken en lopen naar de juiste halte, maar het lukt. Dan gaan we op zoek nar de totempalen. We lopen eerst langs het water en vinden het een gezellig sfeertje. Wel oppassen voor alle fietsers, want zij doen het niet. De 9 totempalen zijn mooi en interessant. Ze zijn niet om te verafgoden of iconen, maar vertegenwoordigen symbolen.
Omdat we op tijd bij de ferry moeten zijn vanavond, gaan we op zoek naar de bushalte voor de bus naar het skytrain station. We wandelen zowat heel Stanley Park door, maar dan zijn we er toch. Vlak voor de halte zien we 4 wasberen lopen. Ze hebben wel haast, dus een echt goede foto zit er niet in, maar we zijn hier al heel blij mee.
Bij Granville moeten we eruit. Daar is het nog even zoeken naar het station, maar ook dat vinden we. We nemen de Expoline en stappen over op de Millenniumline. Even naar de camping lopen en dan het laatste stuk (40 km) naar de ferry bij Tsawassen naar Victoria. Hij vertrekt om 7 uur en je mag niet eerder dan 6 uur inchecken en niet later dan half 7, anders ben je je reservering kwijt. Wij stoppen onderweg dus maar even op een parkeerplaats, want we zijn te vroeg. Even een half uurtje in de zon zitten lezen is ook niet erg.
Eenmaal op de boot moeten we nog eten. We gaan naar de snellehappenafdeling. die wordt hier verzorgd door restaurantketen White Spot.
Daarna kijken we buiten even, maar in de wind vind ik het te koud. We gaan binnen zitten en zetten het verstand op nul. Het valt me op dat het hier zo snel donker wordt. Om kwart over 8 wordt omgeroepen dat iedereen naar zijn auto moet.
Als we van de boot afrijden is het echt donker. We rijden in een eindeloze file; er kunnen veel auto's op de boot, richting Victoria. Jan denkt dat de achterlichten het niet doen. Zodra het kan, gaan we van de weg af om even te kijken. Niks aan de hand gelukkig, maar nu moeten we in het pikdonker op een smal weggetje keren. Ik stap uit om te helpen en voel me niet op mijn gemak. We hebben nog geen beer gezien, maar ik heb het gevoel dat er zo een in mijn nek staat te hijgen 😂.
We rijden de file weer in en om half 10 komen we op camping Fort Victoria RV park aan. Jan had gebeld dat we laat aan zouden komen en onze papieren hangen aan de deur van het kantoor. Site 8. We gaan op zoek naar onzichtbare nummers, maar vinden hem uiteindelijk. Back-in in het donker is ook niet het handigst, maar het lukt. Stekker erin en klaar. De rest doen we morgen wel. Nog even zitten met een drankje en dan rollen we volkomen versleten ons bed in om half 11.
