Vandaag maken we ons op voor een lange dag op zee. We gaan whale watchen met Eagle Eye Adventures. We moeten bij K-dock zijn.
Na de gebruikelijke ochtendrituelen vertrekken we veel te vroeg. We moeten er om half 10 zijn, maar het is maar een paar kilometer rijden. Waar K-dock precies is weten we niet, maar het lukt toch. We parkeren op een stuk waarvan het niet duidelijk is of je daar moet betalen of niet. Aangezien we er de hele dag zullen staan, betalen we toch maar $ 5,-. Altijd goedkoper dan een bekeuring.
We zijn even na 9 uur bij het kantoortje en worden te woord gestaan door een medewerkster van Duitse origine. We betalen en ze zegt dat we nog even rond kunnen lopen, als we maar om 9.40 uur terug zijn.
We zien een liquor store en kijken of ze daar Radler hebben. Alleen met grapefruit en hartstikke duur. Doen we dus niet.
Weer terug bij Eagle Eye Adventures blijkt dat we met 7 gasten zijn, waar er 11 op de boot kunnen. Stuart is de captain van onze zodiac. We worden allemaal in een dik pak gehesen en krijgen als extra een muts en een skibril mee. Wij werpen ons op om voorin de boot te gaan zitten. Niet echt een opoffering voor ons hoor đ
Het is mooi weer en de zee is rustig, dus het wordt niet al te spannend. We vertrekken om 10 uur en de eerste pod van 2 mannetjes orca's is niet heel ver weg. We volgen ze een poosje. Het is lastig foto's maken en filmen vanaf zo'n wiebelige boot, maar we vermaken ons prima.
 |
| Kelp |
De rest van het gezelschap is een echtpaar uit Zwitsterland en een Canadees/Engels stel met een zoon van een jaar of 8, wat in Gibraltar woont.
Het is wel bijzonder dat er stukken zee zijn die zo glad zijn als een ijsbaan en andere stukken onrustiger zijn met golfslag en een soort kolken.
Dan gaat het gas erop en varen we met ongeveer 70 km per uur naar waar de humpbacks gesignaleerd zijn. Net aangekomen zien we iets geweldigs. Een walvis springt op uit het water en laat zich op zijn kant vallen. Dit was voor iedereen onverwacht en het is dan ook niemand gelukt om een foto te maken, maar we hebben het voor altijd scherp op ons netvlies staan. Geweldig gezicht was dit. We volgen ze nog een poosje, maar helaas halen ze (3 stuks) verder geen spectaculaire capriolen meer uit.
Het nadeel van de Canadese wet is dat er 200 meter afstand gehouden moet worden van orca's en 100 meter van walvissen. Als ze zelf dichterbij komen moet de boot stilgelegd worden en de motor uitgezet. In Amerika mogen ze dichterbij komen.
De omgeving is verder ook mooi. We varen weer een stuk en zien weer een stel van 3 orca's. Waarschijnlijk hebben ze iets gevangen, want volgens Stuart vertonen ze jachtgedrag. Soms spelen ze wel 3 uur met een zeehond of zeeleeuw voordat ze hem uiteindelijk opeten. Er wonen hier trouwens 2 soorten orca's. De Residents, die hier altijd zijn en vis eten en de Transcients, die trekken en zoogdieren eten.
Op weg naar de lunchplek komen we nog langs een groep zeeleeuwen: Stellar's Sealions. Dezelfde soort als we in Alaska zagen, maar hier waren meer blonde bij. Daar waren ze trouwens gezelliger. Hier zwemmen ze wel rond de boot, maar daagden ze niet uit met smiles op hun gezicht, zoals ze daar deden. Op een rotsige hoek ligt een groepje en dat zijn alleen mannetjes.
Dan is het een heel eind vol gas varen naar Stuart Island. Het is best fris voorop de boot met die snelheid en we zijn blij met de pakken.
Stuart Island is privébezit van een hele rijke ondernemer. Er staan lodges op het eiland en die zijn te huur voor absurde bedragen. Een 6 persoonslodge voor 1 week voor 2 ton is best een beetje duur. De eigenaar heeft ook een privé golfbaan, een helikopter van 10 miljoen en ga zo maar door.
We leggen aan en lopen naar een open, overdekt gebouw met picknicktafels. We krijgen allemaal een lunchbag die goed gevuld is. 2 dikke, goed belegde, boterhammen, een flesje water, een pakje sap, een appel, chocolate chip cookies, een granolareep en een chocolaatje. Verder is er koffie en thee beschikbaar. Stuart kan leuk vertellen en het contact met de andere gasten komt ook op gang.
Na de lunch stappen we weer in de pakken en in de boot. We hebben van plaats geruild met de Gibralterianen en zitten nu dus op de 2e rij. We doen de zeeleeuwen nog even aan en zien nog een groepje orca's.
Daar blijven we best even ronddobberen en gaan dan nogmaals op zoek naar de bultruggen. Die zien we inderdaad weer, maar we blijven niet zo heel lang. Stuart zegt dat we voort moeten maken, omdat het nog een heel eind terug naar het dock is. Dat is het inderdaad. Het is ruim een uur vol gas doorvaren en dan komen we om 4 uur weer in Campbell River aan. Daar zijn we niet blij mee. We zijn er hevig van overtuigd dat we een toer van 7 uur geboekt hadden en het is nu maar 6 geworden. Later lees ik op de site dat het een tour van 6-7 uur is, maar volgens ons stond dat er eerder niet zo.
We trekken de pakken uit en Stuart laat ons nog zien hoe we gevaren zijn.
Omdat we vanavond in Port Hardy moeten zijn en dat nog 237 km is, is het wel fijn dat we een uurtje meer hebben, maar dat ze een uur van de tour afgesnoept hebben zijn we wat ontstemd over.
De reis naar Port Hardy verloopt voorspoedig. Het is rustig op de prima weg. Wel zien we een aantal waarschuwingsborden voor wild. Dat is een geruststellend gevoel. Daar hebben we dan in elk geval geen last van, want als er borden staan, zien wij ze in elk geval nooit.
Om 7 uur komen we in Port Hardy aan. We schieten even snel de supermarkt in om wat te eten voor vanavond te halen. Verse tortellini en Italiaans gehakt. We hebben nog een pot spaghettisaus, champignons en uien. Dan even tanken bij Chevron. Wel duur, maar we vermoeden dat het in Bella Coola zeker niet goedkoper zal zijn en we willen graag vol zitten voordat we uit Bella Coola vertrekken, omdat we dan onderweg vrijwel niets tegen zullen komen.
Onze camping voor vanavond is de ferry terminal. Voor $ 22,50 mag je daar overnachten. Wij hadden gereserveerd. Het sanitair blijft de hele nacht beschikbaar, maar verder sta je gewoon in de rij opgesteld voor de ferry die morgenochtend om half 8 vertrekt.
 |
| de "camping" voor vannacht |
We checken in, koken en dat smaakt helemaal niet verkeerd. We hebben geen puf meer voor de afwas. Het is niet veel en past in de gootsteen. Dat vinden we morgen wel weer. Dan zoeken we de spullen op die we morgen op de boot nodig hebben, kijken nog een Chicago en gaan onder zeil voor een korte nacht.
Volgende dag
