Het was een koude nacht: -2, maar daar hebben we binnen niks van gemerkt. Als we om +/- half 6 wakker worden zien we het nog niet zitten om op te staan. Het begint licht te worden, maar het is ijskoud. Zonder bril zie ik dat het 3⁰ is binnen, maar 8 is waarschijnlijker. Na het ontbijt ruimen we de tent een beetje op en vertrekken om 8 uur voor een rit van 395 km. Het is dan +2⁰. De voorspelling voor vanmiddag is 23, dus hij heeft nog wat te gaan.
We willen bij Banff de 1A i.p.v. de 1, maar kunnen die niet vinden en gaan dan toch maar op de navi af die ons via de 1 naar Nakusp stuurt. Hoewel het koud is, is het mooi weer, blauwe lucht met zon. Om half 10 rijden we British Columbia in en kan de klok een uur terug en is het dus pas weer half 9.
Bij Rodgers Pass stoppen we om de Rock Garden Trail te lopen. Een wandelingetje van een half uur. Blijkt erg leuk te zijn. Tussen en over mooie grote rotsen.
Je zit hier in grizzly-gebied, maar die hebben we niet gezien. Verderop rijden we, in Mount Revelstoke NP, de Meadows in de Sky weg. Dit is een mooie weg en bijna boven moet iedereen parkeren en met de shuttle verder. Of lopen, dat kan natuurlijk ook. Het is een prachtige omgeving. De shuttle-chauffeur vertelt dat er gisteren een zwarte beer is gesignaleerd. Dat is heel bijzonder, want dit is grizzly-gebied en zwarte beren en grizzly's komen doorgaans niet op dezelfde plekken. Wij hebben geen van beide gezien. Wel heel veel bloemen en uitzichten en een ground squirrel.
We lopen er even rond en gaan dan niet met de shuttle, maar te voet naar beneden. Een wandeling van 1 kilometer.
Terug op de parkeerplaats eten we wat en vervolgen de reis. Ongeveer 50 km voor Nakusp moeten we per ferry van Shelter Bay naar Galena Bay. Deze vaart 1x per uur en doet er 20 minuten over. Hij is gratis. Er kunnen 80 voertuigen op en 250 passagiers. Van een motor tot en met een grote vrachtauto gaat mee. Wij zijn er om half 4 en gaan met de boot van 4 uur. We wachten lekker in de zon, want het is inderdaad 22⁰ geworden.
 |
| Onderweg moeten de gasflessen dicht zijn |
Aan de overkant zetten we nog even de sokken erin en komen in Nakusp aan, waar we de borden vinden die verwijzen naar de Municipal Campground. Dat is mooi, alleen kunnen we het echt niet vinden. We rijden heen en weer en zien steeds borden, maar de ingang vinden we niet. Na 3x heen en weer is het gelukt. Wij zijn de enigen niet, blijkt. Ook Duitsers achter ons komen uit een woonwijk. Het blijkt een hele grappige camping te zijn. We hadden gereserveerd en gaan op zoek naar de receptie. Midden op de camping staat een open tent met een bord "Receptie" erop. Dan helpt ons vriendelijk. Hij vertelt dat we het sanitairblok zo in kunnen. We hoeven niet op de code te letten. Dat vonden mensen te lastig, dus dat gebruiken ze niet meer. Huh, daar is een code toch juist voor? Plek 2 blijkt een enorme te zijn.
We doen de stekker in het stopcontact en zijn gesettled. We gaan lekker even buiten zitten. Ik met mijn boek en Jan zet de bbq in elkaar. Dat heeft hij inmiddels al zo'n 700 keer gedaan, dus dat is een fluitje van een cent. Ik leg nog wat spullen op hun definitieve plek en ga de sla maken. Aardappelsalade erbij en klaar. We eten lekker buiten. Na de afwas nog even het verslag schrijven en de foto's op de laptop zetten om te kunnen appen. Internet is hier gratis. Het werkt echter alleen voor op de camping, bij de receptie. Het is wel vroeg donker hier. Om half 9 is het al zo goed als donker. We banen ons met de kleine zaklamp van Canadream een weg over de pikdonkere camping om bij de receptie de foto's te appen. Dat gaat vlot. We installeren ons op bed met de laptop, Chicago Fire en een bak ijs. Smaakt prima, maar het is geen Edy's Butter/Pecan, maar dat verkopen ze niet in Canada.
