We hebben prima geslapen en zijn voor ons doen laat wakker: half 8! Het is droog, maar wel egaal grijs. Binnen is het 18⁰, dus we hopen dat de temperatuur buiten zich ook gedraagt vandaag, want we willen wandelen naar de watervallen.
We doen alles lekker op ons gemakje.
Om een uur of 10 gaan we op pad naar Dawson Falls. De trail begint niet ver van ons plekje op de camping. Het is een eenvoudige wandeling door het bos.
In de nacht van 30 op 31 augustus 1996 is hier een enorme storm geweest. Vooral in dit deel van het park zijn de gevolgen daarvan nog goed te zien. Veel omgevallen bomen, inmiddels overgroeid met mos en soms gedeeltelijk vergaan. Er zijn ontzettend veel verschillende paddenstoelen te vinden in het park. Van hele grote tot piepkleine en in allerlei kleuren.
We zien een eekhoorn. Het valt ons op dat de eekhoorns hier zo schuw zijn. In Amerika zijn ze veel fotogenieker. Zo rennen ze hier al weg voordat je je fototoestel aan kunt zetten, in Amerika daarentegen gedragen ze zich als America's next top model. Uitgebreid poseren en dan ook nog vragen of je de andere kant misschien ook nog wilt doen 😂.
Dan komen we aan bij Dawson Falls. Een waterval over de hele breedte van de rivier (90 m.), niet zo heel hoog (20 m.) en hij valt in 2 treden naar beneden, maar wel mooi. We kunnen het vanaf de camping horen. Er staat een hek voor en dat komt tot mijn kin. Niet heel handig, maar het gaat. Ietsje verderop kun je erlangs. Dat is niet de bedoeling natuurlijk, maar ik doe er toch even een stapje voor een andere foto. Dan gaan we weer verder. De loop brengt ons bij terug bij de ingang van de camping. Daar zijn helaas nog steeds geen folders bijgevuld en dus hebben we niet helemaal helder wat we allemaal kunnen doen en waar het is. Jan had iets gelezen over dat er achter in het park zalmen zouden zijn en dus mogelijk beren. Dat wordt onze volgende missie, na de 5700 stappen op de Dawson Falls Trail.
Bailey's Chute ligt aan de noordkant van het park. We moeten hiervoor 14 km over een onverharde weg. Deze is in goede conditie en met de auto op 4 x 4 gezet (niet omdat het moet, maar omdat het kan), trekt hij onze massa probleemloos over de heuveltjes. Het is dan ook niet voor niets een 6.7 liter motor 😮. Er is precies genoeg parkeerruimte op dit moment, dus we kunnen hem meteen kwijt.
Na een korte wandeling komen we bij een waterval/stroomversnelling. Daar is een platform gemaakt van waaraf je zicht hebt op het water en de springende zalmen. Wij zien er ook een aantal en het valt ons op dat ze hier een stuk groter zijn dan die we in Alaska zagen, maar ze hebben ook een paar maanden extra kunnen groeien. Of het is een andere soort. Van berenactiviteit is geen sprake helaas. Het lukt om een aantal springende zalmen op de foto te zetten. Het valt niet mee, maar we hebben wat.
Hierna rijden we de weg verder noordwaarts en komen bij de Clearwater Lake Campground. Daar staat een host en ik vraag om informatie over het park. We krijgen een folder en hij zegt dat Ray's Farm en de Horseshoe Trail interessant zijn. Daar gaan we dus heen.
De RV-parking bij Ray's Farm is zo goed als leeg, dus geen probleem daar. We wandelen weer door het regenwoud en zien hele bijzondere paddenstoelen. Het lijkt wel wit koraal.
Dan komen we bij een met varens begroeide vallei. Hier zouden ook herten, elanden, coyotes, wolven en beren wonen, maar die hebben blijkbaar vakantie na het hoogseizoen. Er zijn hier ook minerale bronnen en dat is mooi te zien aan een stukje rood gekleurde poel met wat licht opborrelend water. Een soort mini Yellowstone. Klein, maar best mooi.
Verderop staan wat restanten van Ray's Farm; de eerste bewoners van het park. Het echtpaar Ray is hier ook ergens begraven. 1 bouwwerk is nog in enigszins redelijke staat, dus herkenbaar. Een ander is geveld door een grote boom die erop gevallen is.
We lopen een stuk verder en zien bomen met hangend mos. Echt regenwoud.
Omdat dit niet het pad naar de Horseshoe Trail is, gaan we terug. Deze is aan de overkant van de parkeerplaats. Dit is een avontuurlijke wandeling. We zien de bewijzen dat hier elanden waren aan de moose droppings. Die lijken nog niet heel oud. Ook zien we af en toe een pootafdruk, die we toeschrijven aan een kleine eland. Te groot voor een hert, te klein voor een eland, maar niet helemaal duidelijk, omdat ze gedeeltelijk in het mos of over een boomwortel staan. Ook zien we een berkenboom waar de witte bast vanaf geschuurd lijkt. In Alaska hebben we geleerd dat elanden aan het eind van het seizoen hoofdpijn krijgen door hun grote gewei, wat wel 20 kg kan wegen, en daar planten of bomen voor eten, die de werking van aspirine hebben. We weten helaas niet meer welke dat waren. Het maakt het een spannend wandelingetje. Op een gegeven moment ligt er een boom dwars over het pad. Daar kunnen we niet overheen, maar wel onderdoor. Dat valt niet mee, maar het lukt. Aangekomen bij het eind van het pad, het is geen loop, hebben we uitzicht over de rivier; de bocht beneden ons met aan de overkant een kiezelstrandje. Ideaal voor beren, maar die zien we (natuurlijk) niet. Het is een wijds uitzicht en Jan heeft associaties met Yellowstone en ik met Alaska. Een kruising dus.
We gaan dezelfde route dus weer terug en dan begint het wat te druppen. Op de parkeerplaats smeren we een boterham en dan gaat het echt regenen. We hebben dus geboft. Het is vandaag een graad of 16 - 17.
Terug over de onverharde weg, die door de regen glibberig kan worden, vinden we het extra fijn dat we een 4 x 4 hebben. Niks aan het handje.
 |
| Hij wordt er wel vies van |
Het is maar een klein stukje van de parkeerplaats en het is een prachtige waterval van 141 m. hoog. Hij is ontstaan door vulkanische activiteit. Er achter is een hele grote "kom" ontstaan. Onderaan maakt hij nog een klein valletje en gaat dan als rivier verder tussen de kaarsrecht oprijzende wanden. Indrukwekkend. Hier zijn duidelijk verschillende lagen lava te zien.
Als we weer terug bij de camper zijn, om ongeveer 16.00 uur, regent het weer en het zal de hele middag en avond af en aan blijven regenen.
We pakken ons boek, installeren ons op bed met een zak chips tussen ons in en een biertje erbij en houden het best uit zo. Na het eten en de afwas vertrekken we weer in die richting voor 2 afleveringen van Chicago.
